اثربخشی درمان شناختی رفتاری در مبتلایان به اختلال انزال زودرس بر بهبود علائم، نشانه ها و پیامدهای بالینی

مقدمه: مسائل جنسی، ارضای جنسی، مشکلات جنسی و اهمیت آنها در زندگی افراد و سلامت اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی و پزشکی جامعه، بسیار زیاد است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر علایم، نشانه ها و تعدادی از پیامدهای بالینی این اختلال بود. روش: طرح این پژوهش، از نوع مداخله ای تک گروهی با پیش آزمون و پس آزمون بود. درمان در طی هشت تا دوازده جلسه، ارانه شد. آزمون سنجش انزال زودرس، پرسشنامه چندوجهی مسایل جنسی و پرسشنامه سنجش رضایت جنسی، به آزمودنیها داده شد. داده های حاصل از دوازده بیمار، جمع آوری شد و بوسیله آماره آزمون تی وابسته مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج، حاکی از تایید دو فرضیه تحقیق یعنی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر بهبود زمان رسیدن به انزال و افزایش احساس کنترل بر انزال بود. همچنین نتیجه تحلیل داده ها، اثربخشی معنادار مداخله درمانی ارائه شد، بر عزت نفس جنسی، اضطراب جنسی، افسردگی جنسی، ترس از رابطه جنسی و رضایت جنسی را نشان داد. علاوه بر این، کاهش در علایم و نشانه های نه نفر از دوازده نفری که نمونه پژوهش را تشکیل می دادند، در پایان درمان و بر اساس چهارمین نسخه کتابچه تشخیصی اختلالات روانی، به نحوی بود که تشخیص دریافت نمی کردند که این حاکی از معناداری بالینی مداخله ارائه شده در این پژوهش بود. نتیجه گیری: درمان شناختی- رفتاری، می تواند به عنوان یک رهیافت درمانی کارآمد و موثر در بهبود بدکارکردی های جنسی، بکار گرفته شود.